martes, 3 de octubre de 2017

Bótote de menos.

Moitos soños foron arrincados da mente,
moitos beizos pousaron as súas ás
no interior dos asubíos,
moitos paxaros trataron de escapar,
mais non puiden deter o tempo.
Non puiden manterte preto do meu peito,
non puiden sosterte máis duns segundos,
non puiden ser libre contigo,
mais tampouco o son sen ti.
Bótote de menos,
gustaríame acariciar as túas palabras novamente,
gustaríame ter un pozo no que esconderme
deste sentimento de ternura que me crece
ata chegar os oídos e impedirme a visión.

No hay comentarios:

Publicar un comentario